Wiek XX to walka z bakteriami. Wiek XXI to bój z grzybami. Wiemy o nich dużo, niestety ciągle jeszcze nie wszystko. Grzyby występują wszędzie, na całym wiecie jest ich około sto tysięcy różnych gatunków. Część z nich jest jadalna, inne służą do produkcji leków, środków spożywczych, użyźniają glebę, oczyszczają las z martwych drzew, jeszcze inne powodują choroby. Wszystkie mają jedną wspólną cechę – nie są zdolne do samodzielnego życia.
Jeśli nie znajdą żywiciela, giną. Taka zależna forma życia to symbioza. Są grzyby, które żyją w symbiozie z człowiekiem, np. dermotofity żyjące na skórze, czy grzyby występujące w jelitach człowieka.
Grzyby chorobotwórcze mogą rozwijać się w organizmie człowieka tylko wtedy, gdy otrzymują „właściwe pożywienie”, jest nim przede wszystkim cukier, alkohol, rafinowana skrobia pochodząca na przykład z białej mąki.
Człowiek może zarazić się grzybicą poprzez kontakt z zainfekowaną powierzchnią, zwierzęciem lub innym człowiekiem. Nasz organizm posiada układ immunologiczny, jest to nasza wewnętrzna policja. Nasze zdrowie zależy od sił obronnych organizmu, od sprawnego funkcjonowania mechanizmów obronnych. Większość komórek odpornościowych organizmu znajduje się w śluzówce jamy ustnej i jelitach. Można powiedzieć, że jelita są „kolebką” układu immunologicznego. Jednak niezbędnymi elementami tego układu jest też układ limfatyczny (chłonny), szpik kostny, śledziona, komórki odpornościowe krążące we krwi. Jeśli choć jeden z elementów tej złożonej konstrukcji jest niesprawny, drobnoustroje chorobotwórcze dostają swoją „szansę na sukces”.
Układ immunologiczny pracuje 24 godziny na dobę i chroni nasz organizm przed atakami szkodliwych mikroorganizmów, tysięcy wirusów, bakterii i grzybów. Bez prawidłowo działającego systemu obrony, organizm człowieka nie byłby w stanie uniknąć zakażenia zarazkami. Sytuację komplikuje fakt, że sami możemy osłabiać nasz układ odpornościowy poprzez nieodpowiedni styl życia, nieprawidłowe odżywianie, niedobór witamin i minerałów, stres, antybiotykoterapię lub leczenie kortyzonem, nadmiar alkoholu, nikotynę.
Właściwe odżywianie się, zdrowy styl życia, w tym redukcja stresu oraz aktywność fizyczna, dostarczanie do organizmu odpowiedniej dawki witamin, minerałów i pierwiastków śladowych odgrywa istotną rolę w dbałości o układ odpornościowy. Również jelito odgrywa bardzo istotną rolę w układzie odpornościowym naszego organizmu. W fałdach jelita na 200 do 300 m² błony śluzowej powstaje ok. 75% wszystkich komórek odpornościowych. Biliony mikronów, przedstawicieli różnych gatunków drobnoustrojów, zasiedlają zdrową błonę śluzową jelita już od pierwszej doby życia człowieka.
Bakterie typu Lactobacillus, Bifidobacterium lub eubakterie pilnują, by grzyby nie miały szansy osiedlić się i kolonizować jelita. Bakterie działają jednocześnie na dwu frontach: z jednej strony wydzielają kwas mlekowy (grzyby nie lubią środowiska kwaśnego), z drugiej strony atakują „zatrutymi strzałami” zbudowanymi z trujących substancji białkowych, niszcząc grzyby i nie szkodzą człowiekowi.
Przez dłuższy czas uważano, że jelito grube jest tylko czymś w rodzaju pojemnika na odpady przewodu pokarmowego i jego znaczenie dla zdrowia człowieka nie jest istotne. Okazało się jednak, że jest inaczej. W naszych brzuchach toczy się ciągła wojna pomiędzy mikrobami. „Dobre” bakterie z grupy obrony immunologicznej niestrudzenie walczą ze „złymi” z frontu bakterii i grzybów. „Złe” bakterie zjadają substancje odżywcze, konieczne dla funkcjonowania tych „dobrych”, zaś ich trujące produkty przemiany materii uszkadzają florę jelitową, hamują układ immunologiczny.
Jeżeli grzyby osiedliły się nie tylko w przewodzie pokarmowym, ale również w innych narządach mówimy o grzybicy układowej. Szczególnie niebezpieczne są dwa gatunki grzybów: Candida albicans i Candida parapsylosis. Candida jest grzybem dysmorficznym, czyli dwupostaciowym. Bytuje jako pojedyncza komórka drożdżowa albo jako strzępki grzybni rozsiewające po całym organizmie zarodniki drożdży. Ta druga forma, w korzystnych dla siebie warunkach, potrafi skolonizować cały organizm z mózgiem włącznie.
Reakcje towarzyszące grzybicom to często niepohamowana potrzeba spożywania słodyczy, picie alkoholu (piwa lub wina), nadmierny apetyt na pieczywo drożdżowe oraz wiele innych. Grzyby w trakcie wzrostu wytwarzają trujące toksyny tzw. mykotoksyny. Najbardziej znaną toksyną pochodzenia grzybiczego jest aflotoksyna, która u jednostki osłabionej może być przyczyną powstania choroby nowotworowej.
Chorzy na grzybicę często mają wyraźny niedobór cynku, który jest nieodzowny dla funkcjonowania układu immunologicznego. Nie wiadomo, dlaczego tak jest. WHO zaleca przyjmowanie 15 mg cynku dziennie, w niektórych przypadkach zaleca się nawet 25 mg dziennie. Należy jednak stosować cynk zgodnie z zaleceniami, aby uniknąć przedawkowania i zatrucia.
W celu rozpoznania grzybicy i jej leczenia należy wykonać odpowiednie badania laboratoryjne. W przypadku grzybicy jelita należy pobrać kał do badania. Istotne jest, by na kilka dni przed badaniem unikać serów pleśniowych, kefiru i ciasta drożdżowego. Jeśli wynik badania jest pozytywny, należy rozpocząć leczenie.
Wynik negatywny nie świadczy jeszcze o tym, że w jelitach nie występują grzyby.
W jelicie grubym grzyby mogą zbić się w kulę i żadna komórka nie zostaje wydalona na zewnątrz. Jeśli występują oznaki grzybicy, należy wdrożyć leczenie.
Grzybice należy leczyć przez co najmniej pół roku lub nawet rok. Jedyną pewną niestety drogą, metodą laboratoryjną, jest oznaczenie przeciwciał odpornościowych dla grzyba Candida albicans.
Do zakażeń grzybiczych uspasabiają takie choroby jak: cukrzyca, nowotwory, dysbakterioza spowodowana długotrwałą antybiotykoterapią, leczeniem kortykosterydami czy innymi środkami niekorzystnie wpływającymi na układ immunologiczny.
Gdy stosowanie antybiotyków jest niezbędne, wskazane jest stosowanie środków, które zmniejszają negatywny wpływ leczenia na organizm. Środkami tymi są probiotyki – bakterie probiotyczne stymulujące układ immunologiczny oraz probiotyki – składniki pokarmowe nie ulegające trawieniu, rozpuszczalne w wodzie, docierające do najdalszych odcinków jelita grubego, gdzie odżywiają się nimi tzw. „dobre” bakterie. Najważniejsze prebiotyki to inulina i oligosacharoza. Mieszanina tych dwóch środków to symbiotyki.
Grzybica ma skłonność do nawrotów. Często jest też oporna na leczenie. Konieczne jest wspomaganie naszego układu odpornościowego, by nie dać szans chorobie.
Kobiety cierpiące na nawracające się grzybice pochwy powinny się przebadać na obecność drożdżaków w jamie ustnej, które osiedlają się w trudno dostępnych miejscach, np. przestrzeniach międzyzębowych. Jeśli w jamie ustnej jest grzybica, na pewno nastąpi nawrót również grzybicy pochwy. Przy grzybicach narządów płciowych konieczne jest równoczesne leczenie partnera.
Źródło artykuł:
Finclub 1/2010
lek. med. Alicja Oleszczuk – Milczek – specjalista ginekolog-położnik
Twój adres email nie zostanie opublikowany.
Current ye@r *
Leave this field empty
2017 © Filozofia Zdrowia - portal informacyjny o zdrowiu Polecamy: Sklep online - naturalne suplementy | Wiadomości o flawonoidach | Oryginalny sok Noni | Laminine | Gabinet Terapii Naturalnych w Łodzi Admin strony www
