Odkrywcą szczepu (Lactobacillus acidophilus Er317/402) jest Levon Akopovich Erzinkyan naukowiec i wynalazca, twórca Mikrobiologii Technicznej w Armenii.
Nie było by takiej popularności i szerokiego zastosowania, gdyby nie jeden przypadek. Czteroletnia wnuczka profesora Narine znalazła się na intensywnej terapii z powodu ostrej infekcji jelitowej i dysbakteriozy. Leczenie nie pomagało, wnuczka nie otrzymywała szans na przeżycie, naukowiec w tej sytuacji zaczął podawać wnuczce bakterie które cały czas testował, dało to pozytywny rezultat, a dziecko otrzymało drugie życie. Po tym zdarzeniu produkt otrzymał nazwę Narine.
W 1986 r. po wybuchu elektrowni atomowej w Czarnobylu probiotyk Narine był w stanie usunąć infekcje z organizmów ludzi narażonych na promieniowanie i uratował wiele istnień.
Po tym incydencie Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oficjalnie wydała obszerne zalecenia dotyczące potrzeby stosowania probiotyku „Narine”. Stany Zjednoczone, Niemcy, Francja i Japonia natychmiast zakupiły licencje na jego produkcję (i odłożono na bok).
Obecnie nie ma jednak odpowiedników tych probiotyków w żadnym miejscu na świecie, a produkowane są tylko w Armenii przez państwowy instytut.
Niewiele zabrakło aby po śmierci profesora po 1991 roku zamknięto produkcję i zniszczono cały jego dorobek naukowy (jak zwykle w takich przypadkach….).
WSKAZANIA DO STOSOWANIA ‘’NARINE’’
- przy infekcjach jelitowych (np. kolibakterkioza, salmonelloza, czerwonka, klebsielloza, jersinioza, infekcje gronkowcowe itp.);
- w różnych formach dysbakteriozy;
- w czasie i po przyjmowaniu antybiotyków;
- do oczyszczania organizmu z trucizn i toksyn;
- w przedwczesnym starzeniu się i ogólnym dyskomforcie po długotrwałych stresujących sytuacjach;
- w celu normalizacji funkcjonowania jelit (zaparcia, biegunka itp.);
- jako immunostymulator w chorobach wirusowych i somatycznych (indukuje produkcję interferonu);
- w leczeniu skutków urazów popromiennych, zatrucia metalami ciężkimi i truciznami przemysłowymi;
- w patologiach związanych z Helicobacter pylori (przewlekłe zapalenie żołądka typu B, wrzód trawienny);
- w patologiach wątroby;
- przy przewlekłym zapaleniu trzustki;
- w chorobie refluksowej przełyku;
- przy alergiach;
- w onkologii (jako profilaktyka, rehabilitacja oraz zmniejszenie prawdopodobieństwa powikłań infekcyjnych po operacjach onkologicznych);
- w leczeniu chorób ginekologicznych
- zapalenie układu moczowo-płciowego kobiet i gruczołu krokowego u mężczyzn;
- do zapobiegania pęknięciom brodawek sutkowych;
- do oczyszczania jamy nosowej u noworodków.
- dla dzieci od 6-ego miesiąca w postaci płynnej jako pokarm uzupełniający (terapeutycznie od pierwszego dnia życia np. skomplikowana ciąża i poród, bakteryjne zapalenie pochwy u matki, niska ocena Apgar, fizjologiczna niedojrzałość funkcji motorycznej jelit, obecność infekcji wirusowych i bakteryjnych, kolka jelitowa);
Wymienione bakterie kwasu mlekowego charakteryzują się odpornością na działanie antybiotyków i innych leków chemioterapeutycznych, a także dużą przeżywalnością w przewodzie pokarmowym (żołądek).
Preparaty bakteryjne Narine należy przyjmować co najmniej 4 tygodnie. Badania kliniczne i bakteriologiczne wykazały, że już 2 tygodnie po odstawieniu preparatów bakteryjnych mikroflora jelitowa powraca do pierwotnego poziomu, tj. dysbakterioza pozostaje taka sama jak przed rozpoczęciem leczenia.
Probiotyk „NARINE” produkowany jest w trzech postaciach: tabletek, kapsułek i proszku do nabycia (między innymi na www.ibg.pl – również stacjonarnie).
Artykuł opracowano na podstawie danych otrzymanych od f-my Narine ul. Świeradowska 47, 02-662 Warszawa
